مقایسه کارایی سلولهای کومولوس تخمدان و سلولهای فیبروبلاست گوش در تکوین قبل از لانه گزینی جنینهای شبیه سازی شده گوسفند

هدف: علیرغم پیشرفتهای شگرف در انتقال هسته سلولهای سوماتیک (scnt: somatic cell nuclear transfer)، اطلاعات اندکی در زمینه اثر نوع سلول دهنده بر کفایت روند آزمایشگاهی شبیه سازی پستانداران وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی کفایت سلولهای کومولوس تخمدان و سلول های فیبروبلاست به عنوان سلولهای دهنده هسته در روند شبیه سازی گوسفند است.

مواد و روشها: در این مطالعه که یک مطالعه تجربی است، سلولهای فیبروبلاست بالغ از بیوپسی پوست یک گوسفند نر و یک گوسفند ماده و سلولهای کومولوس از همان گوسفند ماده تهیه شد. روش تزریق کامل درون سیتوپلاسمی سلول دهنده برای ایجاد جنینهای ساختار مجدد استفاده شد و پس از فعال سازی به مدت هفت روز در محیط کشت tcm+10%fcm کشت داده شدند. جنینهای حاصل از لقاح آزمایشگاهی نیز به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند.

یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که درصد تشکیل بلاستوسیست روز 7 جنینی درجنینهای شبیه سازی شده یا استفاده از سلولهای کومولوس (19.7 درصد) در مقایسه با سلولهاس فیبروبلاستی نر (17.5 درصد) و ماده (15.7 درصد) بالاتر است. هر چند این افزایش از نظر آماری معنی دار ناست ولی درصد تشکیل بلاستوسیست در هر سه گروه جنینهای شبیه سازی شده به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل (29.7 درصد) بود.

نتیجه گیری: سلولهای کومولوس و سلولهای فیبروبلاست را می توان به عنوان سلولهای دهنده هسته جهت تولید جنینهای شبیه سازی شده گوسفند استفاده نمود. از آنجا که تفاوت چمشگیری در میزان تولید بلاستوسیت بین سه گروه scnt وجود نداشت بنابراین به نظر می رسد که نوع سلول دهنده هسته اثر چشمگیری بر توان کلی تولید بلاستوسیت شبیه سازی شده گوسفند ندارد.