اثر مهاری بوسرلین بر آپوپتوز سلول های زایای نر القا شده با بوسولفان در بیضه موش

هدف: بررسی اثر بوسرلین بر مهار آپوپتوز سلول های زایای تحت درمان با بوسولفان در موش نر بالغ

مواد و روش ها: موش های نر بالغ nmri به چهار گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه کنترل به مدت 21 روز به صورت زیر جلدی فسفات بافر سالین دریافت کرد. گروه دوم، روزانه 0.4 میکروگرم بوسرلین به مدت 21 روز به صورت زیر جلدی دریافت کرد. گروه سوم، یک دوز 30 میلی گرم برکیلوگرم بوسولفان به صورت داخل صفاقی دریافت کرد و گروه چهارم یک دوز 30 میلی گرم برکیلوگرم بوسولفان و روزانه 0.4 میکروگرم بوسرلین به مدت 21 روز بعد دریافت نمود. 35 روز پس از شروع درمان همه حیوانات کشته شده و بیضه آن ها تشریح شد. ارزیابی های اسپرم زایی، از طریق مشخص نمودن جدول جانسون و آپوپتوز از طریق روش تانل (tunel: tdt in situ dutp nick end labeling) صورت گرفت. آنالیزهای آماری با آزمون anova انجام شد.

یافته ها: وضعیت بهبودی اسپرم زایی و جدول جانسون در گروه 4 به صورت معنی دار بالاتر از گروه 3 بود 7.71±0.69) در مقابل (4.46±0.56. تعداد سلول های آپوپتوتیک در گروه تحت درمان با بوسولفان به صورت معنی دار بالاتر از کنترل 23.28±7.10) در مقابل (3.54±1.02 بود (p<0.001)، در حالی که بوسرلین به صورت معنی دار آپوپتوز سلول های زایا را در بیضه تحت درمان با بوسولفان (10.50±2.91) در مقایسه با گروه سوم (32.28±7.1) کاهش داد (p<0.001).

نتیجه گیری: تجویز بوسرلین پس از آسیب بیضه با بوسولفان در موش، باعث ترمیم اسپرم زایی، از طریق کاهش میزان آپوپتوز سلول های زایا می شود.