بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی پایداری تطابقی بر سازگاری اجتماعی مادران کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب

بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی پایداری تطابقی بر سازگاری اجتماعی مادران کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب

هدف: تشنج ناشی از تب، منشأ بروز نگرانی بسیاری از والدین است. در همین راستا توانمندسازی مادران جهت افزایش سازگاری اجتماعی در این زمینه به عنوان یک عامل محافظت کننده روانی در آنان در نظر گرفته می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر اجرای مدل مراقبتی پایداری تطابقی بر سازگاری اجتماعی مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب است.

روش پژوهش: پژوهش از نوع نیمه تجربی دو گروهی (کنترل و سپس مداخله) است. نمونه مطالعه، 30 نفر از مادران دارای کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب، مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان مرکز طبی بود. ابتدا داده های مربوط به گروه کنترل و سپس داده های مربوط به گروه مداخله جمع آوری شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه های جمعیت شناختی، سازگاری اجتماعی بل باود. مداخله بر اساس مدل مراقبتی پایداری تطابقی زیر نظر طراح مدل تدوین و اعتبار یابی شد. مداخله در طی سه ماه شامل یک جلسه حضوری و هشت جلسه مجازی به صورت فردی در بستر پیام رسان واتس آپ برگزار شد. علاوه بر آن در طی این مدت، ارائه فیلم های آموزشی و پمفلات و پیگیری های روزانه مجازی و تلفنی صورت گرفت. در پایان، داده ها با نرم افزار spss25 و آزمون های آماری فیشر و ancova با سطح معناداری 001 / 0 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها: نتایج نشان داد دو گروه مورد بررسی از نظر مشخصات دموگرافیک اختلاف معنی داری نداشتند و همگن بودند ( 001 / 0 < p) نتایج نشان داد، افزایش میانگین نمره سازگاری اجتماعی در گروه مداخله در مرحله پس آزمون معنادار است (p<0/001). ضریب eta نیز نشان داد 84 درصد از اختلاف نمره پس آزمون در گروه مداخله، ناشی از مداخله طبق مدل مراقبتی پایداری تطابقی می باشد.

نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد اجرای آموزش از طریق مدل مراقبتی پایداری و تطابقی می تواند موجب ارتقای مهارت سازگاری اجتماعی مادران شود. همچنین از نتایج این مطالعه می توان در زمینه بهبود و افزایش کارایی، دانش و عملکرد مادران بکار برد .