آسیب شناسی نرم افزاری گردشگری در ایران و ارائه راه کارهایی نوین

گردشگری مقوله ای چند وجهی و چند بعدی است. که با نهادها و با ساخت های مختلف اجتماعی در رابطه بوده و با مشاغل زیادی سروکار دارد. در توسعه این صنعت به دو مولفه سخت افزاری و نرم افزاری توجه می شود و در بعد سخت افزاری به تاسیسات و اماکن ضروری گردشگری، جاده ها، فرودگاه ها و ... در بعد نرم افزاری به عوامل انسانی و متخصصین گردشگری و عوامل ایمنی و اطمینان خاطر توجه می شود. امروزه پرداختن به بعد نرم افزاری این مقوله با توجه به شرایط دنیای کنونی اهمیت به سزایی خواهد داشت. گردشگری یک فعالیت اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی بزرگ و البته پدیده ای بسیار سیاسی است. این صنعت آن چنان در توسعه اجتماعی– اقتصادی کشورها اهمیت دارد که اقتصاددان ها آن را صادرات نامرئی نامیده اند. نکته با اهمیت در این جا این است که احساس امنیت یا ناامنی واقعی است یا کاذب، با توجه به تاثیر متقابل توسعه گردشگری و امنیت و رشد چشمگیر گردشگر در یک منطقه به وجود امنیت در یک منطقه پی می بریم. متاسفانه به دو دلیل شاهد کاهش این احساس امنیت هم در میان گردشگران و هم عموم مردم بوده ایم. یکی به دلیل سوء تبلیغات و شایعه پراکنی ها و فضاسازی غیر واقعی از وضعیت امنیت کشور و دلیل دوم برخی از فعالیت های ناکارآمد و مخرب و ناآگاهانه مدیریتی است که در واقع عنصر و عامل دوم، مواد خام جهت تولید مورد اول، یعنی سوء تبلیغات را ایجاد کرده است. بنابراین در این مقاله با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، اسنادی به بررسی وضعیت امنیت گردشگری در ایران و جهان پرداخته و سپس عوامل مهمی که نقش بسزایی در ایجاد احساس امنیت توریست های خارجی از جمله: فرهنگ پذیری، نیروی انتظامی، تبلیغات و قوانین در این عرضه ایفا می نمایند را لحاظ نماییم.