بررسی اثر طول و مدت زمان باقی ماندن تاندون در تونل استخوانی بر روی قدرت چسبندگی تاندون به استخوان، یک مطالعه بیومکانیکی بر روی خرگوش

روش بررسی: تعداد 24 پای عقبی از 14 سر خرگوش سفید نر بالغ 6 ماهه نیوزلندی با وزن 3-2.5 کیلوگرم، تحت عمل کاشتن تاندون اکستانسور بلند انگشت در متافیزپروگزیمال تیبیا قرار گرفتند. خرگوش ها برحسب طول تونل استخوانی (1 و 2 سانتی متر) و مدت زمان کاشته شدن (6 و 12 هفته)، به 4 گروه تقسیم شدند. 7 خرگوش، بعد از 6 هفته (گروه یک و دو ) و 7 خرگوش، بعد از 12 هفته (گروه سه و چهار) قربانی شدند و اندام عمل شده جهت بررسی قدرت استحکام مجموعه تاندون استخوان، تحت کشش قرار گرفت.

یافته ها: در گروه اول (یک سانتی متر-6 هفته) 4 تاندون از استخوان درآمد و یک تاندون پاره شد. در گروه دوم (2 سانتی متر-6 هفته) 6 تاندون از استخوان درآمد و یک تاندون پاره شد. در گروه سوم (یک سانتی متر-12 هفته) یک تاندون از استخوان درآمد و 5 تاندون پاره شد. در گروه چهارم (2 سانتی متر-12 هفته) یک تاندون از استخوان درآمد و تاندون پاره شد. متوسط نیرو برای درآوردن تاندون از استخوان در 6 هفته، برای گروه یک، 4.98 نیوتن و برای گروه دو، 9.37 نیوتن بود و در 12 هفته، برای گروه سه، 6.36 نیوتن و برای گروه چهار، 10.81 نیوتن بود. ارتباط معنی دار تنها بین طول های 1 و 2 سانتی متر بعد از 12 هفته وجود داشت. محل کنده شدن تاندون برای طول های مختلف بعد از 6 و 12 هفته دارای اختلاف معنی داری بود.