بررسی اثر دیازینون بر آنزیم های آنتی اکسیدان و پراکسیداسیون لیپیدهای مغز موش صحرایی

روش کار: در مطالعه تجربی حاضر موش های صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند: گروه کنترل (روغن ذرت بعنوان حلال دیازینون) و سه گروه آزمایش که دیازینون را در دوزهای 100, 50, 30 mg/kg بصورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از تزریق، حیوانات با اتر بیهوش و بافت مغز جدا گردید. بعد از هموژنه کردن بافت مغز، فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (sod)، کاتالاز(cat) ، گلوتاتیون -s ترانسفراز (gst) و لاکتات دهیدروژناز (ldh) و میزان گلوتاتیون (gsh) و مالون دی آلدئید(mda)  توسط روش های بیوشیمیایی اندازه گیری شد. معنی دار بودن نتایج توسط آنالیز واریانس  (anova)به  همراه تست توکی تعیین شد. یافته ها: به دنبال تجویز دیازینون، فعالیت آنزیم های ldh, gst, sod در دوزهای بیشتر از 50 mg/kg در مقایسه با کنترل بطور معنی داری افزایش یافت، در حالیکه میزان فعالیت آنزیم cat تغییر معنی داری را نشان نداد. همچنین کاهش میزان گلوتاتیون مغز در دوزهای بیشتر از 50 mg/kg دیازینون مشاهده شد. میزان mda فقط در دوز 100 mg/kg در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که دیازینون احتمالاً باعث تولید رادیکال های آزاد شده و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت ناشی از افزایش ظرفیت سم زدایی بافت مغز می باشد. کاهش gsh نشاندهنده نارسایی سیستم دفاعی آنتی اکسیدانت برای مقابله با رادیکال های آزاد است و افزایش mda با پراکسیداسیون غشای مغز همراه است که در نهایت ممکن است منجر به آسیب اکسیداتیو بافت مغز گردد.