تأثیر لمس درمانی بر میزان درد زنان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان

روش بررسی: این مطالعه نیمه تجربی، با سه گروه آزمون، پلاسبو و شاهد انجام گرفت. برای هر گروه 30 بیمار زن مبتلا به انواع متفاوت سرطان که در بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، انتخاب و به طور تصادفی در گروه های مطالعه قرار گرفتند. به طوری که خصوصیات نمونه ها در سه گروه با هم یکسان گردید. پنج جلسه 25-20 دقیقه ای لمس درمانی برای گروه آزمون و پنج جلسه 10 دقیقه ای اجرای صوری لمس درمانی بدون تبادل انرژی برای گروه پلاسبو انجام شد. برای گروه شاهد هیچ مداخله ای انجام نمی شد. داده ها از طریق پرسشنامه مشخصات فردی و ابزار سنجش بصری درد (10-0) جمع آوری گردید. شدت درد قبل و بعد از مداخله در هر جلسه اندازه گیری شد. داده ها از طریق نرم افزار spss-11.5 و با استفاده از آزمون های پارامتری کا یدو و آنالیز واریانس و توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: توزیع بیماران شرکت کننده در سه گروه از نظر مشخصات فردی با هم اختلاف معنیداری نداشتند. میانگین های شدت درد در گروه های آزمون، پلاسبو و شاهد قبل از مداخله به ترتیب 3.8، 4.1 و 4.16 بود و بعد از مداخله 0.8، 2.4 و 4.06 به دست آمد. آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر ویلکز لامبدا اختلاف معنیداری را بین سه گروه از نظر میانگین شدت درد در طی مراحل مداخله نشان داد (p<0.05).

نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، با توجه به غیردارویی بودن، بی ضرر بودن و غیرتهاجمی بودن لمس درمانی، این روش به عنوان روشی موثر برای کاهش درد بیماران زن سرطانی توصیه می شود.