اثر سولفور موستارد و سیکلوفسفامید بر بقاء سلولی در محیط کشت و نقش پیش گیرانه ویتامین e

مواد و روش کار: در این مطالعه ابتدا موش ها را بیهوش نموده و مقدار 5 میلی لیتر بافر فسفات نمکی (pbs) سرد را به داخل صفاق تزریق و پس از ماساژ، با کمک پیپت پاستور تعدادی از سلول های صفاقی جمع آوری گردید. سلول ها را سه بار شسته و پس از شمارش سوسپانسیون سلولی به تعداد لازم تهیه شد. تعداد 1´10⁵ سلول در حجم 0.2 میلی لیتر محیط کشت کامل به هر چاهک پلیت 96 خانه اضافه شد. پلیت ها 2 ساعت در شرایط 37 درجه سانتی گراد و 5 درصد co₂ انکوبه شده و پس از آن به منظور حذف سلول های غیرماکروفاژی سه بار با pbs گرم شسته شدند. مجدداً به سلول ها، محیط کشت کامل حاوی لیپوپلی ساکارید (3=lps) در حضور یا غیاب سیکلوفسفامید، سولفور موستارد و ویتامین e اضافه شد و در شرایط فوق به مدت 24 ساعت انکوبه شدند. دوام بقاء سلولی پس از مخلوط کردن با ترپن بلو شمارش شد. نیتریت به عنوان اندیکاتوری از نیتریک اکساید بروش گریس اندازه گیری شد.

نتایج: نتایج نشان داد، مرگ سلولی با افزایش غلظت سیکلوفسفامید و یا سولفور موستارد افزایش می یابد (p<0.02)، در حالی که در حضور ویتامین e تعداد سلول های مرده کاهش کمتری دارد (p<0.2)، ویتامین e توانست با تمام غلظت های سیکلوفسفامید و سولفور موستارد در ایجاد مرگ سلولی مقابله کند ولی این مقابله در غلظت های بالای سولفور موستارد کمتر بود. ویتامین e همچنین باعث کاهش ترشح نیتریک اکساید در محیط کشت در حضور سیکلوفسفامید و سولفور موستارد شد. در حضور 10 میکروگرم سیکلوفسفامید مقدار نیتریت 520 نانو مول بوده در حالی که در حضور ویتامین e مقدار آن به 410 نانو مول (21.15) درصد کاهش یافته است (p<0.05). ویتامین e توانسته در مقابل تمام غلظت های سولفور موستارد مانع اثر افزایشی آن بر ترشح نیتریک اکساید شود. ولی با افزایش غلظت سولفور موستارد، اثر ویتامین e کاهش یافته است، به طوری که در غلظت 80 و 160 میکرو مول اثر ویتامین e معنی دار نبود (p<0.07).

بحث: مرگ سلول های ماکروفاژی موش در مدت زمان انکوباسیون در محیط کشت در حضور سیکلوفسفامید و یا سولفور موستارد می تواند وابسته به ترشح نیتریک اکساید باشد. ویتامین e با کاهش ترشح نیتریک اکساید می تواند باعث افزایش بقاء سلول های ماکروفاژی و کاهش مرگ سلولی شود.