درمان غیرجراحی به چه میزان علایم فتق دیسک بین مهره های کمری را بهبود می بخشد؟

مواد و روش ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی و به شکل مقایسه قبل و بعد بر روی 45 نفر از بیماران مبتلا به فتق دیسک بین مهره ای کمری که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، صورت گرفت. بیماران از مراجعین یک درمانگاه ارتوپدی مرکز درمانی بودند که بر اساس سی تی اسکن فتق اثبات شده، دیسک کمری داشتند. بیماران پس از یک دوره درمان نگهدارنده 6 ماهه با دارو، فیزیوتراپی و استراحت و در صورت لزوم بریس و کشش مجدداً با استفاده از سی تی اسکن مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین علایم بالینی و شکایات بیماران نیز قبل و بعد از دوره درمان 6 ماهه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت.

یافته ها: از مجموع 45 بیمار، علایم 39 نفر (86.7%) بهبود یافت و 6 نفر (13.3%) به علت عدم بهبودی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. ضمناً از مجموع 35 بیماری که برای انجام سی تی اسکن دوم مراجعه کردند، 24 نفر (68.6%) پسرفت دیسک نشان دادند.

نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای پسرفت هرنی دیسک، که هم به صورت عینی از طریق نتایج سی تی اسکن، و هم از نظر بهبودی علایم به دنبال درمان نگهدارنده 6 ماهه مشاهده شد، پیشنهاد می شود در مواردی که اندیکاسیون قطعی جراحی دیسک کمری وجود ندارد، این درمان تا حد امکان به تأخیر انداخته شود تا در صورت پاسخ دهی به درمان های نگهدارنده، از صرف هزینه و ایجاد مشکلات بیشتر برای بیمار جلوگیری گردد. برای انجام جراحی بایستی مجموعه ای از علایم بالینی و تصویری را در نظر گرفت و نباید فقط بر اساس سی تی اسکن اقدام به جراحی کرد.