عوامل تنش زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، تعداد 334 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود. پرسشنامه از دو بخش ویژگی های فردی و 60 سؤال پیرامون عوامل تنش زای آموزش بالینی در پنچ حیطه تشکیل شد. داده ها با نرم افزار  spssو به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و با آزمون های مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج: حیطه های تجارب تحقیرآمیز، محیط آموزشی، تجربیات بالینی، احساسات ناخوشایند، و ارتباط بین فردی به ترتیب از درجه تنش زایی بالایی برخوردار بودند. بیشترین عوامل تنش زا به ترتیب شامل: تذکر استاد در حضور پرسنل و پزشکان، عدم وجود امکانات رفاهی در بخش، مشاهده زجرکشیدن بیماران بدحال، نگرانی از انتقال بیماری واگیردار، و عدم حمایت استاد از دانشجو بود.

نتیجه گیری: دانشجویان علوم پزشکی در معرض عوامل تنش زای متعددی قرار دارند. ایجاد یک سیستم حمایتی در طول سال اول تحصیلی و بهبود آن در تمام طول دوره آموزش بالینی برای مهارت های مقابله ای مؤثر ضروری به نظر می رسد.