مقایسه تأثیر تدریس به روش سخنرانی و بحث گروهی بر مهارت های ارتباط با بیماردر دانشجویان پرستاری

روش ها: یک مطالعه نیمه تجربی که با شرکت 57 نفر از دانشجویان پرستاری ترم اول (29 نفر) و سوم (28 نفر) دانشکده پرستاری و مامایی اراک در سال 87، انجام شد. هر یک از کلاس ها به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند و در هر کدام از کلاس ها 2 واحد از دروس داخلی جراحی مربوطه با دو شیوه سخنرانی (گروه شاهد) و بحث گروهی (گروه تجربی) تدریس شد. مهارت ارتباط با بیمار دانشجویان هر دو گروه قبل از شروع تدریس و یکبار دیگر پس از اتمام تدریس با استفاده از یک پرسشنامه 35 عبارتی با مقیاس 5 درجه ای لیکرت سنجیده شد و با یکدیگر مقایسه گردید.

نتایج: میانگین نمره مهارت ارتباط با بیمار قبل و بعد از تدریس در گروه سخنرانی (به ترتیب برابر با 85.1 و 85.56) اختلاف معناداری نداشت؛ اما میانگین نمره مهارت قبل و بعد از تدریس در گروه بحث گروهی (به ترتیب با 84.7 و 91.33) به طور معناداری افزایش یافته بود (p<0.05). همچنین نمره مهارت های ارتباطی دو گروه قبل از تدریس با هم تفاوتی نداشتد، ولی نمره مهارت های ارتباطی دانشجویان در گروه تجربی بعد از تدریس بالاتر از گروه شاهد بود.

بحث: در کل نتایج این تحقیق نشان داد که روش بحث گروهی در تدریس کمک می کند تا مهارت های ارتباطی دانشجویان پرستاری (حیطه های مهارت های تعاملی و پیگیری در مورد مشکل) در محیط بالین بهتر گردد. پیشنهاد می شود تا با استفاده از روش های فعال آموزشی و افزایش مشارکت دانشجویان در بحث و مناظره، فرصتی برای افزایش مهارت های ارتباطی آنان فراهم شود.