بررسی الگوی تحمل ایسکمی در سنین مختلف قبل از بلوغ در قلب مجزا شده خرگوش

روش بررسی: در این مطالعه از خرگوش سفید آزمایشگاهی با سن دو هفته (n=9) سه هفته (n=7) شش هفته (n=7) و هشت هفته  (n=9)استفاده گردید. قلب حیوانات مطابق روش لانگندورف تحت فشار ثابت، با محلول کربس تغذیه شده و میزان جریان کرونری و پارامترهای عملکردی قلب شامل ضربان قلب و نوسانات فشار بطن چپ اندازه گیری شد. همچنین حاصل ضرب افزایش فشار بطن چپ در ضربان قلب (rpp) محاسبه گردید. مراحل آزمایش شامل 20 دقیقه ثبت مقادیر پایه، 35 دقیقه ایسکمی کلی با دمای 37 درجه سانتیگراد و 45 دقیقه تغذیه مجدد (reperfusion) بود. میزان درصد تغییرات پارامترهای قلبی از جمله rpp بعد از 45 دقیقه تغذیه مجدد نسبت به مرحله پایه در بین گروه ها با استفاده از آنالیز واریانس (anova) بررسی شد.

یافته ها: نتایج حاکی از آن است که بازگشت عملکرد قلبی نسبت به قبل از ایسکمی در سن 3 هفتگی (4.36±85.81%) (میانگین±خطای استاندارد) به صورت معنیداری بیشتر از 2 هفتگی (3.27±67.57)، 6 هفتگی (2.83±61.19%) و 8 هفتگی (5.09±52.03%) می باشد.

نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که مقاومت قلب نسبت به ایسکمی الگوی کاهشی نداشته، بلکه میزان مقاومت در قلب خرگوش در زمانی بین تولد و بلوغ به حداکثر می رسد.