تاثیر داروی داکسپین بر فیزیولوژی تولیدمثل در موش صحرایی نر بالغ

روش بررسی: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 40 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار در قالب پنج گروه 8 تایی انجام شد. گروه کنترل هیچ تیمار دارویی بر روی آن صورت نگرفت. گروه شاهد روزانه 2 سی سی آب مقطر به عنوان حلال دارو دریافت کرد. گروه های تجربی مقادیر 35، 70 و 140 میلی گرم بر کیلوگرم داروی داکسپین به مدت 21 روز به صورت خوراکی دریافت کردند. از تمام گروه ها، در روز بیست و دوم خون گیری به عمل آمد و غلظت سرمی هورمون fsh ,lh و تستوسترون به روش رادیو ایمونواسی اندازه گیری شد. تغییرات بافتی بیضه بین گروه های تجربی و کنترل نیز بررسی شد. از آزمون های anova و دانکن برای تحلیل آماری استفاده شد.

یافته ها: مصرف داکسپین به مقدار 140 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش میزان تستوسترون و افزایش غلظتlh ,fsh  شد (p<0.05). بررسی های بافتی بیضه ها حاکی از کاهش مشخصی در زنجیره سلولی اسپرم ساز در دوز 140 میلی گرم بر کیلوگرم بود.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد مصرف داکسپین با غلظت 140 میلی گرم بر کیلوگرم، به طور معنی داری باعث کاهش غلظت سرمی هورمون تستوسترون، تضعیف روند تولید سلول های اسپرماتوژنیک و افزایش غلظت سرمی هورمون هایlh ,fsh  می گردد. بنابراین احتمالا مصرف این دارو با دوز و مدت زمان زیاد باعث کاهش عملکرد فعالیت تولید مثلی خواهد شد.