اثر ضدالتهابی و بی دردی میوه گشنیز در موش سوری

زمینه: میوه گیاه گشنیز به طور سنتی برای تخفیف درد دندان، بهبود سردرد میگرنی و دردهای رماتیسمی و موارد دیگر به کار می رود.

هدف: مطالعه به منظور ارزیابی اثر بی دردی میوه گشنیز و مقایسه آن با مورفین و آسپیرین انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی که در سال 1381 در کرمان انجام شد، عصاره پرکوله و سوکسله میوه گیاه گشنیز با مقادیر مختلف، به صورت داخل صفاقی به موش سوری تزریق شد و اثر ضددردی آن با آزمون های فرمالین و (tf) tail-flick اندازه گیری و با آزمون آماری anova و  متعاقب آن newman-keuls مقایسه شد.

یافته ها: در آزمون فرمالین، عصاره حاصل از روش پرکوله با دوزهای 25، 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم قادر به ایجاد اثر ضددردی معنی دار نسبت به گروه شاهد بود (p<0.01). مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره بیشترین اثر ضددردی را ایجاد نمود. اثر ضددردی مرفین 2.5 میلی گرم بر کیلوگرم فقط در محدوده زمانی صفر تا 5 دقیقه در آزمون فرمالین بیشتر از اثر ضددردی عصاره با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم (p<0.01) بود و در سایر زمان ها اثر ضددردی کمتری داشت. اثر ضد دردی آسپرین با دوز 300 میلی گرم بر کیلوگرم به جز در زمان صفر تا 5 دقیقه در بقیه زمان ها، کمتر از اثر ضددردی عصاره با مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم بود (p<0.01). اثر ضددردی مقدار 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره در آزمون tf در مقایسه با مرفین 2.5 و آسپیرین 300 میلی گرم بر کیلوگرم در زمان 30 دقیقه پس از تزریق با اختلاف معنی داری کمتر بود (p<0.01) و در بقیه زمان ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: با توجه به این که پیش درمانی حیوان ها با نالوکسان به جز در زمان 20 تا 25 دقیقه در روش فرمالین، در بقیه زمان ها تغییر معنی داری در اثر ضددردی عصاره ایجاد نکرد، لذا دخالت گیرنده های اوپیوئیدی در مرحله التهابی محتمل است.