جهت گیری مذهبی و سلامت روان

سابقه و هدف: پژوهشهای متعدد نشان می دهند که مذهب و سلامت روانی و حتی جسمانی با یکدیگر رابطه ای مستقیم دارند. روی آوری محققین به مذهب و مطالعه روانشناختی آن در دهه های اخیر روز افزون بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین جهت گیری مذهبی و سلامت روانی است.

روش بررسی: تعداد 140 نفر از دانشجویان دختر و پسر در سطح دانشگاههای تهران گروه نمونه پژوهش حاضر را تشکیل می دهند. تمامی آزمودنی ها با دو آزمون جهت گیری مذهبی آلپورت و پرسشنامه سلامت عمومی (ghq) مورد بررسی قرار گرفتند. این آزمونها پیشتر برای جامعه ایرانی ترجمه و استاندارد شده اند. نتایج آزمونها پس از نمره گذاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که بین مذهب یا مذهبی بودن و سلامت روانی رابط های مستقیم وجود دارد. هر چه جهت گیری مذهبی درونی تر می شود سلامت روانی بالاتر می رود. هر چه جهت گیری فرد در زمینه مذهبی بیرونی تر می شود احساس خستگی و نشانه های بدنی نیز بیشتر می شود (p<0.004). هر چه جهت گیری فرد بیرونی تر می شود میزان اضطراب و بی خوابی فرد بیشتر می شود (p<0.016). بیشترین میزان همبستگی، مربوط به متغیر افسردگی و گرایش به خودکشی است که هر چه این احساس بیشتر می شود جهت گیری مذهبی بیرونی تر می شود (p<0.0001).

نتیجه گیری: مذهب درونی شده به عنوان یک عامل کلیدی برای سلامت روانی نقش ایفا می کند. توجه به مذهب درونی در مداخله های پیشگیرانه و درمانی می تواند عامل موثری در سلامت روانی به حساب آید.