بررسی تداخل احتمالی پرالیدوکسایم در سنجش فعالیت کولین استرازها به روش طیف سنجی در خون محیطی انسان

اهداف: در این مطالعه، واکنش احتمالی پرالیدوکساید با سوبستراهای گوگرددار آزمون طیف سنجی و تاثیر آن بر سنجش فعالیت کولین استرازهای خون محیطی انسان مورد بررسی قرار گرفته است.

روش ها: 10 نمونه خون محیطی انسان اخذ شد. تاثیر پرالیدوکسایم (prx) بر سوبستراهای استیل تیوکولین (atc) یا بوتیل تیوکولین (btc) در مقایسه با تاثیر آنزیم مربوطه توسط روش المان در دمای c°37 بررسی شد. در مورد هر آنزیم، جذب نوری 2 گروه آزمایشی (گروه آنزیم [enz(50μl)+sub(2mm)] و گروه پرالیدوکسایم [prx(100μm)+sub(2mm)]( در طول موج 410nm در مقایسه با کنترل (کلیه مواد محیط آزمایش به جز آنزیم و پرالیدوکسایم) ثبت گردید و فعالیت آنزیمی معادل آن محاسبه شد. نتایج با استفاده از نرم افزار prism 5 و آزمون کراسکال-والیز مورد تحلیل قرار گرفت. گروه دوم آزمایش با غلظت های متوالی 3، 10، 30، 100 و 300 میکرومولار پرالیدوکسایم و در زمان های 1 تا 5 دقیقه تکرار شد و رابطه فعالیت کاذب آنزیمی (بدون حضور آنزیم) با غلظت پرالیدوکسایم و زمان واکنش با آنالیز همبستگی تحلیل گردید.

یافته ها: فعالیت کاذب آنزیمی ناشی از تجزیه سوبسترای atc توسط پرالیدوکسایم، معادل 3.736±19.4% فعالیت طبیعی آنزیم استیل کولین استراز بود. فعالیت کاذب ناشی از تجزیه سوبسترای btc توسط پرالیدوکسایم، معادل 1.474±8.2% فعالیت طبیعی آنزیم بوتیریل کولین استراز بود. فعالیت کاذب با غلظت پرالیدوکسایم رابطه مستقیم (r>0.89) و با زمان واکنش سوبسترا و پرالیدوکسایم رابطه معکوس (r<0.9) داشت.

نتیجه گیری: توانایی پرالیدوکسایم در تجزیه سوبستراهای گوگردار، فعالیت کولین استراز را به صورت کاذب افزایش می دهد. بنابراین آزمون المان برای سنجش فعالیت کولین استرازها در حضور پرالیدوکسایم دارای محدودیت است و در حضور غلظت های بالاتر از 200 میکرومولار پرالیدوکسایم توصیه نمی گردد.