طراحی اقلیمی با بهره گیری از معماری بومی بر اساس کالبد جدید امروزی (نمونه موردی شهر لواسان)

امروزه به دنبال پیامدهای منفی جهان صنعتی، نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط زیست، کاهش منابع طبیعی و بحران انرژی، حفظ منابع طبیعی به یکی از مهمترین دغدغه ها تبدیل شده است. در جهان کنونی، ساخت و ساز که جزو صنایع بزرگ می باشد بر بحران انرژی دامن می زند. در ایران مطالعات در زمینه ی کاهش مصرف انرژی، بیشتر در زمینه مصالح بوده و تحقیقات در رابطه با ساختمان های متناسب با اقلیم غالبا در حد مطالعات و تحقیقات تئوری بوده و در قدم های اولیه ی خود به سر می برد و پروژه های ساخته شده در این زمینه انگشت شمارند. با توجه به بحران آلودگی در شمال شرق تهران، در لواسان به خاطر زاویه مناسب تابش خورشید و تعداد ساعات آفتابی، بهره گیری از خورشید در زمستان برابر است با مصرف کمتر سوخت گرمایشی در زمستان و جلوگیری از ورود گرمای آن در تابستان، مساوی است با کاهش انرژی مصرفی سرمایشی که نتیجه ی آن کاهش آلودگی و کاهش هزینه های پاک سازی است. علاوه بر این، توجه به خورشید در طراحی، باعث کاهش نیاز به تولید سوخت های فسیلی برای مصرف داخلی شده و امکان ذخیره بیشتر این سرمایه ی ملی را فراهم کرده و در نتیجه علاوه بر کمک به محیط زیست، بودجه ی کشور نیز کمک کند. در این مقاله سعی شده با بررسی آمار و اطلاعات دوره آمار بیست ساله از سازمان هواشناسی استان تهران، عوامل تاثیرگذار بر اقلیم لواسان را شناسایی و به یک جمع بندی کلی در رابطه با اقلیم لواسان دست یافت. سپس به بررسی عوامل معمارانه ی تاثیرگذار در طراحی پرداخته شده است و در پایان پیشنهاداتی برای طراحی با الگوی معماری اقلیمی ارایه گردیده است. روش تحقیق در این بررسی به صورت تحلیلی- توصیفی با ابزار مطالعات کتابخانه ای و اطلاعات و اسناد جمع آوری شده می باشد.