نگرشی بر معماری کودکان

نیم میلیارد از جمعیت کنونی دنیا کودکان هستند. که هر ساله بنا به دلایلی همچون جنگ، بیماری، فقر و اذیت و آزار بدنی و جنسی و... تلف می شوند و از خلاقیت و استعداد کودکی خود محروم می مانند. کودک با همان حس کنجکاوی خود دنبال چراهاست و همین امر باعث می شود که کودک فضاها و اشیاء پیرامون خود را لمس و احساس کند و این باعث شده است تا معماران طراحان و مربیان و... فضاهایی متناسب با روح و روان کودک به وجود آورند و کودک از آن احساس خشنودی و نشاط کند. هدف از نگارش این مقاله اهمیت دادن به فضای زندگی کودکان و حضور فیزیکی آنها است. به طور کلی حضور کودک در منابع مربوط به کودکان بسیار اندک است و جا دارد نوعی بازنگری در نظریات مربوط به کودک که عموماً دهها سال بیش تنظیم شده اند آن هم با دخالت دادن بیشتر خود کودکان انجام پذیرد تا کودک از انگیزه های کودکانه ی خود بهره کامل بگیرد و آن رویاهای کودکانه خود را به دنبال کند.