انتخاب نقاط بهینه حفاری در یکی از مخازن نفتی جنوب ایران با استفاده از روش تاپسیس

یکی از اهداف مهم مطالعه جامع مخازن نفتی، برآورد میزان احتمال موفقیت برای حفاری چاه های جدید به منظور توسعه هرچه بیشتر مخازن و افزایش بهینه تولید هیدروکربن است. با توجه به تعدد پارامترهای موثر در این مهم، انتخاب نقاط مناسب جهت حفاری منوط به استفاده از روش های کارآمد تصمیم گیری تحت شرایط بحرانی همانند روشهای تصمیم گیری چند معیاره استفاده نمود. بدین ترتیب در این مطالعه، با استفاده از نقشه های میانگین پارامترهای پتروفیزیکی، برای هر کدام از سلول های آن ها علاوه بر مقادیر تخلخل، تراوایی و اشباع آب، خوب یا بد بودن توپوگرافی سطحی، گسله یا گسله نبودن، وضعیت درزه دار بودن یا نبودن، نوع لیتولوژی و در نهایت فاصله آن تا نزدیک ترین چاه حفاری شده قبلی، تعیین شده و به عنوان معیارهای تصمیم گیری مورد استفاده قرار میگیرند. در این مقاله، برای انتخاب نقاط مناسب حفاری از بین 21 سلول که در واقع گزینه های مورد بررسی می باشند، از روش شباهت به گزینه ایدهآل یا تاپسیس استفاده شد. روش تاپسیس گام به گام پیادهسازی شده و تمامی سلول ها امتیازدهی و در نهایت سلول ها بر اساس اولویت حفاری، رده بندی شدند.سلول های الوویت بندی شده، به طور مناسبی تحت شرایط اعمال شده، از طریق روش تاپسیس، گزینش شدند که انطباق آن به صورت همزمان، با پارامترهای مرتبط با کیفیت مخزنی و تاثیر یافتگی از سایر پارامترهای ساختمانی و سطحی مخزن مورد مطالعه به خوبی در نتایج مشهود است.