فراوانی مصرف قطره آهن کمکی و موانع مصرف آن در کودکان 24-6 ماهه مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر رفسنجان در سال 1382

زمینه و هدف: کمبود آهن و کم خونی ناشی از آن، یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی در دنیاست و کودکان زیر 2 سال از مهم ترین گروه های آسیب پذیر می باشند. تجویز آهن کمکی به شیرخوار یکی از روش های پیشگیری از فقر آهن است که در حال حاضر توسط مراکز بهداشتی کشور اجرا می شود. ولی با وجود ضرورت مصرف آهن، تعدادی از مادران علی رغم در دسترس بودن قطره آهن در تمام مراکز بهداشتی، به دلایل منطقی یا غیرمنطقی از خوراندن قطره آهن به شیرخوار خود امتناع می ورزند. هدف از انجام این طرح، تعیین فراوانی مصرف قطره آهن کمکی و شناخت موانع مصرف آن می باشد.

مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 1200 شیرخوار 24-6 ماهه تحت پوشش هفت مرکز بهداشتی شهر رفسنجان در سال 1382 به طور تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. بعد از جلب رضایت مادر، پرسش نامه ای که شامل اطلاعات دموگرافیک کودک، مادر و چگونگی مصرف قطره آهن بود تکمیل شد و در صورت مصرف نامنظم، موانع مهم آن توسط مادران ارایه گردید.

یافته ها: از کل 1200 شیرخوار مورد مطالعه، 61.7% به طور منظم قطره آهن دریافت می کردند (64-58=ci95%). شایع ترین دلیل مصرف نامنظم آهن، سیاه شدن دندان ها (25.1%) و کم ترین علت، سیاه شدن مدفوع (1.5%) بوده است. ارتباط معنی داری بین مصرف نامنظم قطره آهن با سن شیرخوار، رتبه تولد، سطح تحصیلات مادر،شغل و سن مادر مشاهده شد ولی با جسن شیرخوار ارتباط معنی دار دیده نشد.

نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای مصرف نامنظم قطره آهن و دلایل غیرمنطقی آن، آموزش بیشتر مادران و یا غنی سازی غذاهای شیرخوار با آهن پیشنهاد می شود. شیرخوارانی که قطره آهن را به صورت نامنظم دریافت می کنند بایستی از نظر کم خونی فقر آهن ارزیابی و درمان شوند.