بزرگمهر قاینی، شاعرِ مفلق و مبدع باللسانین

قسیم بن ابراهیم بن منصور معروف به بزرگمهر/بُزرجمهر قائنی حکیم ادیب، فرزانه، سیاستمدار و شاعر سده چهارم و ربع اول پنجم قمری است. وی که به شاعر مفلق و مبدع باللسانین مشهور بود، در دربار سلطان محمود و مسعود غزنوی مشغول خدمت بود. حکمت و تدبیر او موجب شده بود که مورد توجه ارباب سیاست و اهل علم و ادب قرار گیرد. سلطان محمود غزنوی و پسرش سلطان مسعود غزنوی وی را به امارت آل ناصر منسوب کرده از تدبیر و اندیشه او برای رشد ایران در عصر خویش بهره بردند. از آنجا که شناخت ادیبان هر شهری مقدمه ای برای شناخت فرهنگ و ادب ایران است، برآن شدیم تا با بررسی زندگی نامه شخصی و علمی این ادیب جایگاه ادب را در این عصر نشان دهیم. برای این منظور از کتب ادبی و نیز منابع مرتبط درباره مشاهیر و بزرگان قائن بهره جستیم. با بررسی زندگی نامه بزرگمهر مشخص شد که ادیبان در دوره مذکور از جایگاه والایی برخوردار هستند به نحوی که به امیری برگزیده می شدند.