بررسی عنصر هویتی رنگ در محور فرهنگی-تاریخی اصفهان

اگرچه هویت در مفهوم عام و کل آن، قدمتی طولانی و همپای تاریخ تمدن انسان دارد، اما پیشینه این بحث در منظر شهری چندان با سابقه نیست. سهلِ مُمتَنِع بودن مفهوم هویت منظرشهری در فرایند شناخت و ادارک، پدیده ای چندبعدی را پیش روی ما قرار می دهد. از آنجا که شهر ویترین عرضه تفکرات جامعه به دنیای بیرون و بستر شکل گیری حیات مدنی است و با توجه به این که سلیقه و فرهنگ مردم در حال رشد و تغییر میباشد؛ ضرورت وجود برنامه ای منسجم که بتواند روند این تحولات را کنترل نماید و با هماهنگ نمودن توسعه های جدید با بخشهای قدیمی تر، مانع اغتشاش و بی هویتی فضاهای شهری گردد، برای هر شهری احساس میشود. در این زمینه رنگ به عنوان ابزاری برای حفظ هویت و حس مکان در فضاهای شهری مطرح است. پژوهش حاضر نیز؛ تلاشی است در جهت بررسی رنگ در محور فرهنگی تاریخی شهر اصفهان که پس از بررسی میدانی و جمع آوری نمونه های عکاسی شده، صرفا لایه های ظاهری عناصر در قطعات تشکیل دهنده این محور با روش توصیفی-تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و کاملا مشهود است که قطعات این محور از نظم محتوایی خاصی درخصوص رنگ پیروی می کنند.