• بازآفرینی بافت های فرسوده با تکیه بر اصول توسعه پایدار شهری (نمونه موردی محل عودلاجان، تهران)

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1392/07/24
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1392/07/24
    • تعداد بازدید: 1436
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    جای بسی تاسف است، بافت تاریخی کلان شهر تهران که بیش از هر زمانی هم اکنون به هویت بخشی نیاز دارد، پس از سالیان طولانی انتظار برای رسیدن به طرحی پایدار و مناسب درباره احیاء، ساماندهی و بهسازی محله های تهران قدیم و از جمله عودلاجان، که هم اینک دستخوش تصمیماتی مقطعی و غیراصولی بدون توجه به ماهیت آنها شده، بی نتیجه مانده است. تجربیات سال های اخیر از جمله طرح نواب و سیروس به ما ثابت کرد، این طرح ها به تحمیل مشکلات جدید به بافتهای قدیمی و تاریخی و فضاهای پیرامونی آن، همچنین عدم زیبایی ظاهر شهر می انجامد، ضمن اینکه رعایت آسایش و آرامش مردم و حفظ سرمایه های ملی در برنامه ریزی و طراحی لحاظ نمی شود و شهر را به سمت ناپایداری سوق می دهد با توجه به تفاسیر متفاوتی که در مورد شهرسازی اسلامی ارائه می شود. شناسایی الگوی شهرهای ایرانی – اسلامی در احیای مراکز شهری به خصوص مراکز فرسوده واجد ارزش تاریخی، تجدید حیات و روان بخشی آنها و تجهیزشان برای ایفای نقش پایدار مرکز شهری در آینده، از اهمیت و ساسیت ویژه برخوردار است. در این پژوهش سعی شده است که با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و مرور متون منابع و اسناد تصویری، همچنین مطالعات میدانی با بهره گیری از مدل swot به تحلیل اصول پایداری در ساختار فیزیکی شهرهای ایرانی اسلامی در احیای محلات کهن مرکز شهر از سوی دیگر، از بافت های تاریخی به عنوان ظرفیت های فراموش شده در توسعه پایدار شهری استفاده گردد و در نهایت با بهره گیری از محورهای دیدگاه پایدار شهری در جهت استفاده بهینه از محلات کهن مرکز شهر، به ارائه راهکارهای پیشنهادی پرداخته شده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها