مقایسه توان کاهش آلودگی های کربنی در گیاهان بومی و غیربومی منطقه عسلویه با استفاده از روش ترسیب کربن آلی خاک

پدیده صنعتی شدن جوامع اگرچه نتایج بسیار خوبی در زمینه آسایش بشر و کسب درآمد بیشتر به وجود آورده، اما پیامدهای زیان باری نیز به همراه داشته است. گرم شدن زمین و افزایش آلودگی یکی از این اثرات زیان بار صنعتی شدن جوامع بوده است. آلودگی های کربنی به عنوان یکی از مهم ترین آلاینده های ناشی از صنعت، نقش مهمی در تخریب لایه ازن داشته است. ترسیب کربن خاک یکی از راه های کم هزینه و دراز مدت مقابله با آلودگی های کربنی است. منطقه صنعتی پارس جنوبی در عسلویه به عنوان بزرگ ترین قطب صنعت کشور اکنون به عنوان یکی از آلوده ترین نقاط ایران نیز شناخته می شود. مطالعه حاضر به مقایسه توان کاهش آلودگی های کربنی در گونه های درختی بومی و غیر بومی منطقه عسلویه با استفاده از روش ترسیب کربن آلی خاک پرداخته است. به همین منظور سه گونه درختی نخل با نام علمی phoenix dactylifera، کنار با نام علمی ziziphus spina و کهور ایرانی با نام علمی prosopis cineraria، به عنوان گونه های بومی و اوکالیپتوس با نام علمی eucalyptus camadulensis dehnh شیشه شور با نام علمی conocarpus erectus و کنو کارپوس (بیدکویتی) با نام علمی callistemon citrinus مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که پوشش های نخل، کنار، اوکالیپتوس، شیشه شور، کهور و کنوکارپوس به ترتیب بیش ترین میزان ترسیب کربن را داشته اند. باتوجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که پوشش های درختی بومی باتوجه به سازگاری بیشتری که با اقلیم منطقه پیدا کرده اند می توانند نقش موثری در ترسیب کربن آلی خاک داشته و از میزان آلودگی های کربنی در دراز مدت به نحو موثری بکاهند.