مروری بر تاثیر الیاف فولادی بر خواص مکانیکی و رئولوژی بتن خودمتراکم حاوی الیاف فولادی

مقاله مروری بر تاثیر الیاف فولادی بر خواص مکانیکی و رئولوژی بتن خودمتراکم حاوی الیاف فولادی

بتن خود متراکم بتنی است که تحت وزن خود جاری شده و بدون نیاز به هر نوع لرزاندن، بطور کامل (حتی با وجود میلگردهای متراکم)، قالب ها را پر کرده و همگنی خود را حفظ نماید. بتن خود متراکم باید هر سه خاصیت توانایی پرکنندگی، مقاوم در برابر جداشدگی و توانایی عبور را داشته باشد. برای ساختن بتن خودمتراکم به منظور نیل به روانی مورد نظر، از ریزدانه و افزودنی روانساز بیش تر و بزرگ ترین اندازه سنگدانه کوچک تر نسبت به بتن معمولی استفاده می شود. بتن به خودی خود مادهای ترد و شکننده است، در نتیجه برای آنکه آنرا در مقابل کشش و خمش مقاوم کنند از مصالح مختلفی در آن استفاده می کنند، یکی از این مصالح الیاف می باشد. حضور الیاف فولادی در بتن باعث کم شدن شکنندگی آن و افزایش ظرفیت شکل پذیری بتن می شود. الیاف با پل زدن در بتن در حال شکست، ظرفیت آن را بالا برده و حتی مقاومت فشاری آن را افزایش می دهد. پرمصرف ترین الیاف در بتن های الیافی، الیاف فولادی می باشد. خواص مکانیکی بتن سخت شده و خواص رئولوژی بتن تازه با افزودن الیاف تغییر می کند که در این مقاله خواص مکانیکی و رئولوژی بتن خودمتراکم حاوی درصدهای مختلف الیاف فولادی مورد بررسی قرار گرفته است. با جمع آوری نتایج آزمایش محققین مختلف، تاثیر الیاف فولادی بر خصوصیات مکانیکی و رئولوژی مورد ارزیابی قرار گرفته است. که نتایج نشان می دهند که با افزایش الیاف فولادی مقاومت فشاری و کششی بتن افزایش یافته درحالیکه کارایی بتن کاهش می یابد.