جایگاه کارگر و سرمایه دار در اشعار فرخی یزدی

مقاله جایگاه کارگر و سرمایه دار در اشعار فرخی یزدی

در جهانی پر سرو صدا که آه و ناله مظلومان و کارگران از جور و ستم مالکان و سرمایه داران در آسمان طنین انداز است، میرزا محمد فرخی یزدی به سال 1306 در زیر این سقف پرهیاهو چشم به دنیایی نابرابر میگشاید، و به دنبال صاحبان این ناله ها روان می گردد، تا اینکه در ادبیات کشور خویش به خاطر رواج ادبیات کارگری و دفاع از محرومین، جایگاه ویژگی برای خود باز می کند. او در اشعارش از چهره ی واقعی سرمایه دار و کارگر پرده بر می دارد و این جایگاه را با مضامینی چون: آه و ناله ی کارگر، ستم سرمایه دار بر کارگر، درد و رنج کارگر، وضعیت نابسامان کارگر، بی بندو باری سرمایه دار به باد انتقاد می گیرد. با تحلیل این مضامین در اشعار فرخی آشکار می شود که کارگر چهره ای مظلوم، درمانده، رنجور و محروم و سرمایه دار چهره ای ظالم، درنده، بی بندو بار و جبار دراشعار فرخی دارد و بدیهی است که این سرمایه دار در چنین جامعه ای خون کارگر را در شیشه می کند.