تحلیل پتروفابریکی ساختارهای جنوب نهاوند بر اساس شواهد بافت ساختاری

مقاله تحلیل پتروفابریکی ساختارهای جنوب نهاوند بر اساس شواهد بافت ساختاری

منطقه مورد مطالعه در مرز بین دو زون ساختاری سنندج سیرجان و زاگرس چین خورده قرار دارد و در تکتونیک ایران با نام زاگرس مرتفع یا زاگرس خورد شده شناخته می شود. در منطقه مورد مطالعه دو سیستم گسلی بزرگ گسل جوان زاگرس و راندگی اصلی زاگرس و گسل های معکوس گردکانه و سنگ سوراخ و گسل راستا لغز نهاوند و بروجرد و گارون موثر بوده است. برونزد توده های افیولیت نشانگر نزدیکی منطقه مورد مطالعه به زمین درز نئوتتیس می باشد. مطالعه عملکرد گسل جوان زاگرس باعث ایجاد گسیختگی ها و شکستگی های شده است. هم چنین همپوشانی پایانه گسل های راستا لغز نهاوند و گارون که از قطعات گسل جوان زاگرس و به صورت راستگرد راست پله میباشد باعث به وجود آمدن یک ناحیه تحت فشار شده است و گسل های امتداد لغز زیادی در این مناطق تحت فشار تشکیل شده است.

ابتدا بر اثر تنش وارده جهت تنش حاکم بر منطقه تعیین و گسل های معکوس ایجاد شدند و با فشار و تجمع تنش در محل ضعف پوسته یعنی گسل راستا لغز جوان زاگرس شکل گرفته و با توجه به اینکه این گسل در امتداد یک خط مستقیم نمیباشد با گسل گارون سبب ایجاد ساختار دم اسبی شده و در این منطقه شاید بدلیل تغییرات پی سنگ، راستای شرقی غربی گسل ها به سمت جنوب تغییر پیدا کرده و بررسی ریزساختار نشاندهنده پهنه برشی بودن منطقه می باشد که با بررسی ماکل های کلسیت شاهد تغییر فاز فشار و دگرگونی می باشیم و می توان برش ساده ریدل را برای منطقه ارایه داد که ناشی از رسیدن گسل های راستا لغز نهاوند و گارون می باشد که با توجه به شکستگی های هم روند r و غیر هم روند r' و زمین ریخت هایی مانند تغییر بستر رودخانه و قرارگیری تپه روبروی دره و غیره از مدل برشی ساده  (ریدل) تبعیت می کند.