مبانی حقوقی و قراردادی انتقال دانش فنی

مبانی حقوقی و قراردادی انتقال دانش فنی

حقوق مالکیت فکری، به حقوقی گفته می شود که به صاحبان آن حق بهره وری از فعالیت های فکری و ابتکاری انسان را می دهد و ارزش اقتصادی و قابلیت دادوستد دارد ولی موضوع آن شیء معین مادی نیست. اصطلاح «دانش فنی» که در ایران متداول است و در قراردادهای انتقال تکنولوژی به کار گرفته می شود. اصولاً در مورد معلومات، تخصص و اطلاعات به کار می رود که هرچند ثبت نشده اند ولی فایده فنی داشته و به اصطلاح پول ساز هستند. براساس یکی از فرهنگ های لغت فرانسه دانش فنی توانایی انجام حرفه ای است که شخص بدان مبادرت می ورزد. توانایی حل مشکلات عملی است که فرد با آن مواجه می شود و یا تجربه ای است که فرد در یک فعالیت هنری یا فکری کسب کرده. قرارداد دانش فنی در دو معنا بکار می رود: یکی واگذاری مالکیت دانش فنی است که به آن انتقال دانش فنی اطلاق می شود و دیگری واگذاری حق بهره برداری از دانش فنی است که به آن لیسانس دانش فنی اطلاق می گردد. لذا پژوهش حاضر در پی تحلیل مبانی حقوقی  حاکم بر این مهم است.