تاثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی

تاثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی زنان 20 تا 35 ساله معلول جسمی و حرکتی مراجعه کننده به آسایشگاه معلولین شهید فیاض بخش مشهد در سال 1397 بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه های رفتارهای خودمراقبتی (تابرت و گلاسکو، 1994) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (هافمن و کاشدان، 2010) در پیش تست، 30 نفر که دارای ملاکهای ورود و خروج بودند نمونه آماری ما را تشکیل دادند.

این 30 نفر به طور کاملا تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، واقعیت درمانی را دریافت کرد و گروه کنترل که در لیست انتظار قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار spss 21 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که که آموزش واقعیت درمانی بر خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی موثر است، به عبارتی خودمراقبتی و خودتنظیمی زنان معلول جسمی و حرکتی شرکت کننده در گروه آزمایش به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود.