شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران

شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران

امروزه مدیریت بحران جزء جدایی ناپذیر برنامه ریزی شهری معاصر تلقی می شود و از جمله سناریوهای کارآمد برای ساماندهی وضعیت آسیب دیدگان «مکان یابی اسکان اضطراری» است. اسکان اضطراری مرحله ای است که طی آن فرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاه ها پس از بحران صورت می گیرد.

از نظر اجتماعی مسکن اضطراری به معنای نجات آوارگان، کمک به مصدومان و شروع فعالیت های روزانه پس از بحران است. در این نوع اسکان، فرایندهای اجتماعی توانمندسازی و بهبود نوع سکونتگاه ها پس از بحران انجام می گیرد. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی اماکن امن جهت اسکان اضطراری شهروندان شهر رشت در هنگام بحران است.

رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی تحلیلی و نوع تحقیق اسنادی و پیمایشی است. براساس داده های استخراج شده از طرح جامع شهر شهر رشت، معیارهای نزدیکی به کاربری مسکونی، وجود فضای باز، دوری از مناطق دارای مخاطرات طبیعی، دسترسی به شبکه های مناسب و دوری از تاسیسات مخاطره آمیز به عنوان شاخص های مکان یابی انتخاب شدند. سپس از کارشناسان مسائل شهری خواسته شده اولویت ها را مشخص سازند.

نتایج نشان داد وجود شبکه دسترسی مناسب دارای بیش ترین وزن (0.242) و نزدیک بودن به کاربری مسکونی دارای کم ترین وزن (0.110) است. در نهایت مکان های پیشنهادی جهت اسکان اضطراری در هر یک از مناطق شهر رشت ارائه شد.