کمک های اولیه و فوریت های پزشکی در تصادف و سوانح جاده ای

در حال حاضر سوانح رانندگی اصلی ترین عامل مرگ زودرس و از دست رفتن عمر مفید در ایران است. سازمان بهداشت جهانی در گزارشی سهم قربانیان سوانح رانندگی در جهان را دو درصد از مجموع فوتی ها عنوان کرده درحالی که این رقم در ایران ده درصد می باشد. اکنون تصادفات جاده ای در ایران بیش از بیست برابر کشورهای صنعتی است. بررسی های پزشکی نشان می دهد که بعد از یک تصادف زمان طلایی برای مجروحان حادثه وجود دارد. در طول این زمان قربانی حادثه انتظار دارد که وسایل نجات وی فراهم شود و در ادامه، مراقبت های پزشکی بعدی نیز به کمک آید تا او شانس بیشتری برای زندگی داشته باشد و میزان آسیب دیدگی های ناشی از تصادف برای او کمتر شود. در تصادفات جاده ای، اغلب مرگ ها در غیاب مراقبت های پزشکی اتفاق می افتد البته بعضی از این مرگ ها به دلیل جراحات اولیه غیر قابل اجتناب هستند اما تعداد قابل توجهی از جراحات می تواند به مرگ منجر نشود. کمک های اولیه شامل متدها و تکنیک هایی است که عملیات مربوط به پیشگیری، آمادگی و فوریت در پاسخگویی به موارد اورژانس را بهبود می بخشد. دانش کمک های اولیه می تواند به افزایش مسئولیت اجتماعی و ارتقاء ارزش های انسانی کمک کند به دلیل اهمیت نقش کمک های اولیه در کاهش قربانیان تصادفات ترافیکی طبق سند راهنمای سال 2000 اتحادیه اروپا تمامی کشورهای عضو اتحادیه از تاریخ اوایل اکتبر سال 2003 مکلف شده اند که اقدامات ضروری را انجام دهند تا متقاضیان گواهینامه رانندگی بیاموزند که در یک تصادف باید چگونه رفتار کنند و چگونه به قربانیان تصادفات جاده ای کمک کنند (چگونگی تخلیه و انتقال مسافران سالم و مجروحان و اجرای کمک های اولیه). این سند راهنما همچنین اشاره می کند که آموزش و بازآموزی دوره های کمک های اولیه باید برای رانندگان حرفه ای نیز برگزار شود. در این راستا می توان اشاره نمود ضرورت این آموزش ها با ایجاد آگاهی و گسترش خلاقیت از طریق پوشش رسانه ای، برگزاری دوره های آموزشی به صورت حضوری یا غیرحضوری بر اساس سیستم آموزش الکترونیکی و با استفاده از سی دی و اینترنت کامل می شود.