نقش سازه در معماری کویری (نقش رسمی بندی در سازه های کویری)

اقلیم در نواحی کویری، گرم و خشک بوده که منطقه وسیعی در نواحی مرکزی کشور را تشکیل می شود. در قسمت های میانی این فلات در روزهای گرم دمای هوا به 70 درجه سانتی گراد و در شب ها به 10 - درجه سانتی گراد می رسد که با تدابیری خاص می توان شرایط زندگی را در این اقلیم را ممکن ساخت. یکی از بهترین تدابیر، ساخت بناهای متراکم به صورت مجتمع با پوشش های قوسی شکل به همراه دیوارهای ضخیم می باشد. بناهای طاق پوش بیشتر به صورت طاق چشمه یا طاق تویزه، طاق چهاربخشی یا چهار ترکی، چهارگرده پوش، طاق گهواره ای و طاق ضربی و در نهایت طاق پوش عرق چین ساخته می شود. زیر سازی طاق ها و گنبدها به صورت گوشه سازی می باشد که یکی از این روش های تکامل یافته رسمی بندی است .رسمی بندی پدیده ای است متشکل از بارلنگه قوسها که تقاطع قوس، پوششی برای سقف اصلی بوجود می آورد و اغلب به عنوان سقف اصلی و گاهی بصورت پوشش دوم و کوتاهتر از سقف اصلی اجرا می گردد. مصالح مورد استفاده در گذشته و تا زمان تکامل کاربندی و در حال حاضر اغلب شامل: گچ، خاک رس، آجر و در نهایت کاشی می باشد. همین مصالح باعث سنگینی و اضافه وزن رسمی بندی می گردد و در نهایت باعث ضخامت دیوارها و جرز ها می گردد و رانش های قوسی نیز مزید بر علت خواهد بود. در این تحقیق ضمن بررسی نوع رسمی بندی بکار رفته در سازه های کویری و حفظ ماهیت رسمی بندی در بناهای کویری راهکارهایی جهت استفاده از پروفیل های ساختمانی در ساخت انواع رسمی ها نیز ارائه می گردد که با استفاده از پروفیل های ساختمانی در ساخت انواع رسمی (رسمی که به عنوان سقف اصلی و یا به عنوان سقف دوم) وزن سازه و در نهایت سطح مقطع دیوارها و جرزها را پائین خواهد آورد.