بررسی قابلیت اطمینان الگوریتمهای تصادفی در بهینه سازی مخازن چند منظوره: مطالعه موردی سد دز

روشهای مختلف بهینه سازی منابع آب جهت یافتن راهی که بتوان نسبت سود به هزینه را به بالاترین مقدار ممکن رساند، مورد استفاده قرار می گیرند. اخیرا الگوریتمهای برگرفته از سیستمهای بیولوژیکی و تصادفی در مسائل بهینه سازی به طور گسترده ای مورد استفاده واقع شده اند. یکی از مهمترین این الگوریتمها، الگوریتمهای وراثتی می باشند. الگوریتمهای وراثتی بدلیل استفاده از مقدار تابع بجای گرادیان، از لحاظ محاسباتی قابلیت کاربرد در مسائل بسیار پیچیده را دارند. اینگونه الگوریتمها بدلیل ماهیت تصادفی بودن نوعی عدم اطمینان را در حصول به نقطه بهینه کلی القاء می نمایند. روشـهای بهینـه سـازی سـنتی از قبیـل روشـهای برنامه ریزی خطی  (lp)، غیرخطی (nlp) و روشهای برنامه ریزی پویـا (dp) بـا اسـتفاده از مـدلهای کلاسـیک ریاضی با وجود اشکالاتی که دارند، قادر به رسیدن به نقطه بهینه هسـتند. در ایـن مقالـه نتـایج بدسـت آمـده از الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی سد مخزنی چند منظـوره دز بـا نتـایج حاصـله از یکـی از روشـهای برنامـه ریـزی غیرخطی و نیز روش جستجوی تابو مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده از مدل نشان می دهـد که الگوریتم ژنتیک و روش جستجوی تابو در مقایسه با روش برنامه ریزی غیرخطی در اغلب موارد دارای قابلیت اعتماد بوده و از لحاظ پیچیدگی محاسبات بسیار ساده تر به نقطه بهینه دست یافته است.