ارزیابی اجمالی بر نحوه مقاوم سازی ساختمانهای مصالح بنایی شهرستان دورود

معمولا نگرش طراحی ساختمانها در برابر زلزله بگونه ای است که سعی می شود ساختمانها و بناها در برابر عوامل خارجی و تحت الارضی و زمین لرزه ای مقاوم باشند. از آنجایی که درصد بسیار بالایی از ساختمانهای موجود در برابر حوادث تحت الارضی و زمین لرزه ای آسیب پذیرند نیاز به یک برنامه جامع بهسازی و ایمن سازی وجود دارد. شهرستان دورود (دشت سیلاخور) با قرار گرفتن در محدوده پهنه با خطر نسبی خیلی زیاد و با توجه به سابقه طولانی زلزله خیز بودن سالانه شاهد زمین لرزه های متعدد (پایین تر از 4.5 ریشتر) می باشد که مقاوم سازی ساختمانهای این شهرستان از حدود دو سال پیش زیر نظر بنیاد مسکن انقلاب اسلامی آغاز شده و از این لحاظ لزوم دقت در مقاوم سازی ساختمانهای موجود در بیش از پیش احساس می شود. تقویت ساختمانهای موجود که بر اثر زلزله آسیب دیده اند معمولا از لحاظ فنی بسیار پیچیده تر از طراحی و اجرایی ساختمانهای جدید است. نامشخص بودن اجزای سازه ای و نوع مصالح مصرف شده از یک سو و عدم تطابق ساختمانهای موجود با مدلهای کلاسیک سازه ای از سوی دیگر تخمین مقاومت لرزه ای را بسیار دشوار می کند. علاوه بر این درجه یکپارچگی سقف ها و نیز نحوه اتصال اجزای سازه ای به یکدیگر نامشخص است. در این مقاله به یک ارزیابی اجمالی بر روشهای مقاوم سازی ارائه شده توسط شرکت های مهندسین مشاور در مورد ساختمانهای مصالح بنایی و معایب و محاسن و مشکلات اجرایی این روشها پرداخته می شود و در نهایت پیشنهاداتی برای رفع این نواقص و مشکلات اجرایی ارائه می گردد.