بررسی اثر ژئوتکستایلها در افزایش باربری روسازی

کاربرد ژئوتکستایل ها به عنوان مصالحی با مقاومت بیشتر نسبت به خاک، در چند دهه اخیر، به ویژه در راهسازی، مورد توجه محققین و سازمانهای مختلف واقع شده است. در این تحقیق با استفاده از مدلسازی آزمایشگاهی و عددی نقش ژئوتکستایلها در افزایش باربری روسازی مورد ارزیابی قرار گرفته است. ابعاد، به گونه ای انتخاب شده که شرایط مرزی تاثیر کمی بر نتایج داشته باشد. آزمایشهای سی بی آر اصلاح شده با استفاده از قالبی که به این منظور ساخته شده انجام شده است. ژئوتکستایلهای بافته نشده سوزنی، تحت شرایط انتهای آزاد و گیردار، روی لایه رس نرم (معادل بستر نرم) و در زیر لایه ماسه (معادل زیراساس) قرار می گیرند. نتایج نشان می دهد، ژئوتکستایلها، باعث افزایش باربری روسازی شده و این افزایش باربری با افزایش میزان نشست، بیشتر می شود. برای بررسی سایر عملکردهای ژئوتکستایلها و بررسی نقش این الیاف در بهبود تغییر مکانهای افقی ونیز توزیع تنش برشی، با استفاده از نرم افزار plaxis، ضمن مدلسازی اجزاء محدود مدل آزمایشگاهی و تحلیل معکوس نتایج، به ارزیابی نقش این الیاف در بهبود تغییر مکانهای افقی و توزیع تنشهای برشی پرداخته شده است.