گوره

در ایران با توجه به ردیف های اعتبارات مربوط به حوادث غیرمترقبه طبیعی، به جز در زلزله خرداد سال 68 در شمال کشور، همیشه بیشترین سهم اعتبارات به موضوع سیل و جبران خسارات ناشی از آن اختصاص یافته؛ به عبارت دیگر بیشترین خسارات مالی ناشی از بلایای طبیعی در ایران مربوط به سیل است. از دیرباز استفاده از گوره ها (levees, embankments) به عنوان یکی از راه های مهار سیلاب در سراسر ایران رواج داشت. گوره، بند خاکی کوتاهیست که در فواصل مختلف از کناره دو طرفه رودخانه و در امتداد آن ساخته می شود تا به عنوان کناره های مصنوعی، در دوره های سیلابی که آب رودخانه از کناره های طبیعی خود بیرون می رود، زمین های اطراف رودخانه را از آب گرفتگی محافظت نماید.

استفاده از گوره ها اصولاً در مناطق غیرشهری که ارزش اقتصادی زمین های اطراف رودخانه کمتر است توصیه می گردد، زیرا عرض بستر انتخابی برای پای گوره زیاد است. هزینه ایجاد گوره ها در اغلب اوقات نسبت به سایر راه های مهار سیلاب، ارزانتر و قابلیت اطمینان آن بیشتر است. گوره معمولاً با مصالح موجود در محل ساخته می شود که این موضوع از امتیازات این روش اشت. در نظر نگرفتن معیارهای تجربه شده در نقاط مختلف دنیا، می تواند عواقب نامطلوبی از قبیل؛ شکست گوره، عدم موفقیت در مهار سیلاب رودخانه و حفاظت اراضی و تاسیسات اطراف آن و نیز ایجاد عکس العمل های پیش بینی نشده رودخانه را در پی داشته باشد.