نقد و بررسی جایگاه قانونی استاندارد در مصالح و روش های اجرایی نوین ساخت و ارائه راهکارهای پیشنهادی

افزایش روزافزون جمعیت با توجه به جوان بودن بافت نیروی انسانی کشور، فزونی نیاز به زیر ساختهای عمرانی و بالاخص واحدهای مسکونی را سبب گردیده است. از طرفی استهلاک سریع قسمتی از آن ها به واسطه کیفیت ضعیف ساخت و لزوم مقاوم سازی، باعث شده تا مصالح ساختمانی موجود در کنار روش های سنتی و موجود ساخت به تنهایی جوابگوی «به هنگام» و «به میزان» نیازهای مذکور نباشد. بر این اساس روند استفاده از سیستم ها و مصالح نوین سرعت گرفته و در این بین کیفیت و حفظ و رعایت آن مساله مهمی است که در این رویکرد نوین از معیارهای اصلی محسوب می شود. در این مقاله با تاکید بر اهمیت و لزوم رعایت کیفیت، مقوله استاندارد و استانداردسازی در دو پهنه مصالح و روش های اجرایی نوین در قالب کلی سیستم های نوین اجرائی مورد بررسی قرار گرفته و جایگاه استاندارد در اسناد بالادستی کشور احصاء و پس از تبیین مفادی قانونی در خصوص دارا بودن استاندارد در اجزای سیستم های نوین اجرایی، نهادهای رسمی متولی استاندارد در کشور معرفی و مشکلات مرتبط مطرح و در نهایت راهکارهایی جهت ارتقاء وضعیت موجود در دو حالت طراحی شده، ارائه می گردد.