سنجش آسیب پذیری لرزه ای پل فولادی به روش تحلیلی و ارائه ی روش بهسازی اتصالات نیمه صلب قابهای زیرسازه

یکی از مهمترین مراحل مطالعات بهسازی لرزه ای پل های موجود ارائه روش مناسب برای بهسازی از دیدگاه اقتصادی و اجرایی است در همین راستا در این مطالعه سعی بر آن بوده است تا با تکیه بر مطالعات مرحله اول بهسازی شامل بخش های کیفی و کمی و انجام تحلیلهای سازه ای متعدد، طرح بهسازی یکی از پل های شهر تهران که به عنوان طرح نسل اول ملی نیز شناخته شده است در چند گزینه ارائه گردد. پل مورد بررسی سازه ای است با عرشه ی اورتوتروپیک و نشیمن گاههای الاستومری غیر مسلح که حدود 30 سال از بهره برداری آن می گذرد و به علت ضعف در سامانه های نگهداری و بازدیدهای ادواری دچار مشکلات متعددی است. سیستم زیرسازه را فایل های فولادی با اتصالات نیمه صلب تشکیل می دهد و روسازه فاقد سیستم مهاربندی عرضی است. از تحلیل های استاتیکی بار افزون غیرخطی جهت بررسی رفتار فایل ها و اتصال نیمه صلب استفاده شده است. در ارائه طرح بهسازی، اتصالات نیمه صلب سر ستون؛ نشیمن گاهها و ستون های جعبه ای شکلی که فاقد سخت کننده های طولی و عرضی (آسیب پذیری به صورت رخداد کمانش موضعی به نگام اعمال بارهای چرخه ای ناشی از زلزله) هستند مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از بهسازی این پل براساس دستورالعمل fhwa ایالات متحده انتخاب شده است و فرض طراحی بر آن است که سازه پس از بهسازی، در برابر سطح خطر 1 زلزله مطابق آیین نامه های طرح لرزه ای ایران (استاندارد 2800 و نشریه 235 مرکز تحقیقات ساختمان و مسکن) دارای عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه باشد.