بررسی اثر دوز ازن و غلظت اولیه لجن بر کاهش جرم و حجم لجن فعال دفعی حاصل از تصفیه فاضلاب شهری

مناسب ترین روش تثبیت لجن های بیولوژیکی مازاد، هضم هوازی می باشد که به دلیل بالا بودن زمان هوادهی، اندازه این تاسیسات بزرگ بوده و هزینه سرمایه گذاری زیادی را به سیستم تحمیل می کند. لذا هر فرآیندی که بتواند زمان هوادهی را کاهش دهد، می تواند در کاهش اندازه تاسیسات و هزینه تصفیه لجن بسیار موثر باشد. به دلیل قدرت اکسیداسیون بالای ازن، افزودن این ماده به لجن باعث تسریع در عمل واپاشی و معدنی سازی در فرآیند تثبیت لجن می گردد. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر دوز ازن و غلظت لجن فعال دفعی بر کاهش حجم و جرم لجن فاضلاب شهری می باشد. به این منظور از یک سیستم آزمایشگاهی شامل ژنراتور ازن و یک راکتور ازن زنی با حجم 2 لیتر استفاده گردید و پارامترهای vs,tss و جامدات قابل ته نشینی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که دوز ازن 0.125-2 g o₃/g ts در لجن با غلظت یک درصد، به ترتیب باعث کاهش vs,tss به میزان 80.7-15.4 و 45.9-5.8 درصد می شود. بنابراین فرآیند ازن زنی به لجن با دوز بین 1 تا 1.5 g o₃/g ts قادر به برآورده کردن استاندارد epa در زمینه حداقل کاهش جامدات فرار (38 درصد) و معدنی سازی آن می باشد. بنابراین این فرآیند را می توان از نظر فنی برای تثبیت لجن فاضلاب شهری به کار گرفت. همچنین ازن زنی به لجن تا حد زیادی باعث بهبود قابلیت ته نشینی لجن و در نتیجه کاهش حجم و هزینه حمل و نقل لجن دفعی می شود. همچنین با بررسی اثر غلظت اولیه لجن بر این فرآیند مشخص شد که تغلیط لجن قبل از تثبیت به روش ازن زنی، علاوه بر کاهش اندازه تاسیسات باعث افزایش میزان واپاشی جامدات می شود.