حذف نیترات از آب های زیررمینی با استفاده از جاذب زیستی کیتوسان اصلاح شده با zncl2

نیترات یکی از مهم ترین منابع آلودگی محسوب می شود که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به آب های سطحی و زیرزمینی به عنوان دو منبع اصلی تأمین کننده آب شرب، انتقال می یابد و می تواند باعث بیماری متموگلوبینا گردد. در میان روش های مختلف برای حذف نیترات، استفاده از روش جذب به علت راندمان بالای آن و همچنین ملاحظات اقتصادی افزایش یافته است. دراین تحقیق کارآیی کیتوسان (با منشا پوست سخت تنانی مانند میگو) اصلاح شده با zncl₂ در جذب نیترات بررسی شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد در تمامی جاذب ها، بیش ترین میزان جذب در ph=4 بوده و در زمان تماس 6 ساعت، سیستم به تعادل رسیده است. همچنین در تمامی حالات، میزان جذب در جاذب های فعال سازی شده با zncl₂ با نسبت 1 به 2، تقریبا 15% بیشتر از میزان جذب با نسبت 1 به 1 است. میزان جذب تقریبا مستقل از غلظت اولیه نیترات است. میزان حذف برای کیتوسال فعال سازی شده با zncl₂ با نسبت 1 به 2 در غلظت نیترات 200 (mg/lit)، برابر 82.5 (mg/gr) است. نتایج نشان دهنده رابطه مستقیم جذب با غلظت اولیه نیترات و انطباق نتایج با ایزوترم های فروندلیچ و لانگمبرو مدل جذب سینتیکی شبه درجه دوم است.