تخصصی شدن آموزش میان رشته ای در زمینه مدیریت جهانگردی پایدار

از آن جا که موضوعات مربوط به پایداری (توسعه و جهانگردی) به مسائلی شتابان و تاثیرگذار در قرن بیست و یکم تبدیل شده است. توسعه واحدهای درسی جهانگردی چند رشته ای یا میان رشته ای و اعطای درجه تحصیلی، از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است. چنین مطالعات بین رشته ای متضمن توسعه روابط نزدیک و تنگاتنگ بین کارکردهای مختلف و فعالیت های متنوع (از قبیل بازاریابی، حسابداری، مدیریت عملیات، امور مالی و بودجه بندی) و بین رشته های گوناگون (از قبیل جغرافیا، روانشناسی، جامعه شناسی، مردم شناسی، مدیریت، معماری و برنامه ریزی است) (ریچیه، 1981؛ لیپر، 2000؛ پرز کلاسیکی، 1993). بنابراین چالش های عمده ای در رابطه با گونه های دانش و مهارت های مورد نیاز برای دانشجویان جهانگردی و دست اندرکاران اجرایی صنعت توریسم بروز می کند. همچنین چالش هایی در زمینه انواع آموزش و برنامه های آموزشی مورد نیاز برای ایجاد، توسعه و اجرای یک چارچوب منسجم و به هم پیوسته برای جهانگردی پایدار، به منصه ظهور می رسد.