رویکرد میان رشته ای جهانگردی پایدار

ابتکار جهانی درباره توسعه پایدار 2 (1987) یک گفتمان در حال رشد در زمینه جهانگردی پایدار رابه وجود آورده است. این پارادایم عالم گیر توسعه تلاش دارد تا نظام های بوم شناختی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را به یکدیگر متصل و مرتبط سازد، به گونه ای که رفاه نسل های فعلی و اتی را تضمین نماید. (به اموال و همکاران، 1996، هولدن، 2000، برنامه زیست محیطی سازمان ملل متحد، 2003) پارادایم پایداری فراگیر نیز بین رشته ای است و مستلزم طیفی از مهارت هاف شناخت و ابزار است. طراحی و برنامه ریزی برای جهانگردی پایدار، همانگونه که نشان داده می شود نیازمند موارد زیر است: 1) درک و فهم نظری درباره مسائل و موضوعات ملی و جهانی پایدار توسعه 2) دانش فنی به منظور توسعه و کاربست ابزارهایی برای برنامه ریزی و توسعه پایدار و 3) دانش علمی برای اتخاذ تصمیمات آگاهانه درباره معاملات تجاری و جذب جهانگردان که نیازمند آن است که فایده فردی، اجتماعی و بوم شناختی (از طریق اقدامات مربوط به جهانگردی پایدار) به دست آید. از آن جا که موضوعات مربوط به پایداری (توسعه و جهانگردی) به مسائلی شتابان و تاثیرگذار در قرن بیست و یکم تبدیل می شود. توسعه واحدهای درسی جهانگردی چند رشته ای یا میان رشته ای و بارنامه های اعطای درجه تحصیلی، حتی از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است. چنین مطالعات میان رشته ای متضمن توسعه روابط نزدیک و تنگاتنگ بین کارکردهای مختلف و فعالیت های متنوع (از قبیل بازاریابی، حسابداری، مدیریت عملیات امور بودجه ریزی) و بین رشته های گوناگون از قبیل جغرافیا، روانشناسی، جامعه شناسی، مردم شناسی، مدیریت، معماری و برنامه ریزی (جعفری و ریچیه، 1981، لیپر، 2000، کلاسکی، 1993)