ضمانت توسعه پایدار گردشگری شهری با حفاظت بافت های تاریخی (منطقه مورد مطالعه: تهران)

با ظهور مدرنیسم و هجوم فرهنگ های غیربومی و الگوی مصرف جهان پیشرفته به کشور، فرهنگ شهرنشینی جدید در تضاد با فرهنگ سنتی قرار گرفته و فرهنگ نوگرایی و تجددطلبی جایگزین فرهنگ اصیل و سنتی شده است که این امر منجر به بروز بحران بی هویتی در شهرها و به خصوص در میان ساکنان بافت های تاریخی شهرهای کهن ایران شده است. بافت های فرسوده شهری، از روند توسعه شهری عقب افتاده اند و بدین منظور سایر شاخصه ها و سرانه های رفاهی آنها از حد استاندارد پایین تر است. در شهر تهران نیز بسیاری از این بافت های فرسوده را می توان دید. این تحقیق با هدف تعیین محورهای گردشگری، مرمت بناها و بافت های قدیمی شهر تهران به صورت سلسله مراتبی و طی فرایندی هدفمند ارائه شده است. با توجه به موضوع مورد بررسی، از روش توصیفی به بررسی وضع موجود پرداخته و تصویری کلی از قلمرو تحقیق و همچنین منطقه مورد مطالعه ارائه شده است.در روش تحلیلی نیز با تکیه بر مطالعات توصیفی و مشاهدات عینی و و با بررسی نتایج حاصل از پرسشنامه توزیعی میان مدیران، معاونین و کارشناسان ارشد، سازمانها و ادارات مرتبط با گردشگری به اثبات فرضیات تحقیق پرداخته شده است. نتایج پژوهش حاضر می تواند در روند ارزیابی توسعه گردشگری منطقه مورد مطالعه - برنامه ریزی، طرح ریزی و اجرا – مورد استفاده قرار گیرد تا پیشینه کارآمدی در دستیابی به گردشگری در فرآیند توسعه پایدار شهری فراهم آید.