گردشگری پایدار روستایی؛ ابزاری برای توسعه پایدار

هدف از این مطالعه مروری، بررسی نقش گردشگری پایدار روستایی در ایجاد توسعه پایداری می باشد. گردشگری پایدار روستایی یک از انواع مهم گردشگری است که علاوه بر حفظ ارزش های سنتی، عقاید و آداب و رسوم، می تواند فرصت هایی را برای ایجاد توسعه پایدار بوجود آورد. این صنعت می تواند به عنوان یک راهبرد کلیدی منجر بد بهبود رفاه اجتماعی و اقتصادی در مناطق روستایی شود. لذا برنامه ریزان و سیاستمداران توسعه باید به گردشگری پایدار روستایی به مشابه موتور محرکه ی توسعه بنگر نرو آن مادر برنامه های توسعه ای خود لحاظ کنند. در کشور ما به علت کمبود زمین حاصل خیز، قرار داشتن اکثر این کشور ما در مناطق خشک و غیر خشک و کوچک بودن مزارع، کشاورزی باعث مهاجرت روستاییان به شهر شده است. این امر سبب حاشیه نشینی و معضلات اجتماعی عویده ای دیگری در شهر ما گشته است. رویکرد دولت ها دراین زمینه شامل بالا بردن تولید در واحد سطح ایجاد واحدهای صنعتی کوچک در روستاها و استفاده از پتانسیل بالقوه روستا می باشد. یکی از این پتانسیل ها گردشگری روستایی می باشد که می تواند راهکار مناسبی برای جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها باشد. گردشگری روستایی مازاد نیروی انسانی را در روستا جذب نموده و همراه با آن می تواند یکی از فرصت های شکل گیری توسعه همه جانبه روستایی محسوب شود. گردشگری روستایی، کلیه فعالیتهای توریستی مرتبط با فعالیتهای گردشگری طبیعی فرهنگی ورزشی، آموزشی بهداشتی و درمانی هنری و میراث فرهنگی را شامل می شود. انواع توریستم در مناطق روستایی عبارتند از: توریستم طبیعی، توریستم فرهنگی، اکوتوریستم، اگروتوریستم و سیاحت. گردشگری روستایی کلید طلایی کشورها به حساب می آید.