مطالعه پتانسیل های توریستی آسایش حرارتی آذربایجان شرقی (مطالعه موردی شهر تبریز)

جاذبه های طبیعی و اقلیم های متفاوت جغرافیایی به همراه میراث های تمدن بشری و تنوع قومی و نژادی دستمایه های گران قیمتی را در حوزه اقتصادی، تفریحی و فرهنگی بر انسان ها به ارمغان آورده است که مسلماً بهره برداری از آن مستلزم فراهم نمودن شرایط مختلفی می باشد که در کل بستگی به ثبات در بخش گردشگری می باشد. شهرتبریز با قرار گرفتن در منطقه سردسیری و با داشتن مناطق تاریخی و باستانی با خصوصیات گردشگری و جهانگردی از جمله شهرهای مهم و بزرگ توریسمی استان آذربایجان شرقی مطرح می باشد. در این مقاله به مطالعه و شناخت توان آسایش زیست اقلیمی، راحتی بافت فضای بیرون و درون ساختمان و گردشی منطقه در طول ماه های سال با استفاده از روش های آسایش حرارتی (آشری، لی روی، بیکر، منحنی همدما و گیونی) پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که: طبق دو روش آشری و لی روی در ماه های (ژانویه، فوریه، مارس، نوامبر و دسامبر) عدم آسایش حرارتی و در بقیه ماه های سال آسایش حرارتی و سالم برقرار است. با روش گیونی 8 ماه از سال آسایش و 4 ماه از سال عدم آسایش برقرار است. با روش منحنی های همدما در تبریز نیاز به آفتاب بسیار بیشتر از نیاز به سایه می باشد و مهمترین اولویت در طراحی اقلیمی ساختمان بهره گیری از انرژی خورشید در بیشتر ماه های سال می باشد.