تأثیر فرآیندهای دیاژنزی بر کیفیت مخزنی سازند سروک در یکی از میادین خلیج فارس

سازند سروک یکی از واحدهای گروه بنگستان به سن کرتاسه میانی (سنومانین) است. این سازند در منطقه خلیج فارس از نظر سنگ مخزن دارای اهمیت زیادی است. سازند سروک در خلیج فارس به سه بخش میشریف، خاتیا و مدود تقسیم شده که ضخامت بخش مخزنی (میشریف) در میدان مورد مطالعه 72 متر است. ناحیه مورد مطالعه در بخش شرقی خلیج فارس واقع شده است. هدف این تحقیق بررسی فرآیندهای دیاژنزی و تأثیر آن بر آیفیت مخزنی بخش بالایی سروک معادل با میشریف است. 96 مقطع نازک تهیه شده از مغزه های حفاری یکی از چاه ها مورد مطالعه دقیق میکروسکوپی قرار گرفت که از مهم ترین فرآیندهای دیاژنزی در این سازند می توان به میکریتی شدن، سیمانی شدن، فشردگی (مکانیکی و شیمیایی)، شکستگی و پرشدگی، جانشینی (پیریتی شدن، دولومیتی شدن)، انحلال و نئومورفیسم اشاره آرد. در مقاطع مطالعه شده تخلخل های بین دانه ای، قالبی، حفرهای و شکستگی مشاهده شده است که فراوان ترین آن ها، از نوع حفرهای است. در این مطالعه به منظور درک بهتری از ویژگی های مخزنی، از طبقه بندی لوسیا استفاده شده است. با تطبیق انواع رخساره ها با گروه های پتروفیزیکی لوسیا هشت گروه سنگی در ارتباط با این مخزن شناسایی شده است که رخساره های گرینستون و رودستون به دلیل تأثیر فرآیندهای انحلالی دارای بالاترین کیفیت مخزنی و رخساره وکستون از آیفیت مخزنی پایین تری برخوردار بوده است.