بررسی استحکام باند برشی کامپوزیت به فلزات غیرقیمتی با آماده سازی های سطحی مختلف

روش بررسی: در این مطالعه تجربی آزمایشگاهی، 50 عدد دیسک مسطح از آلیاژ غیرقیمتی (silvercast, fulldent) ni-cr-be ریخته و توسط کاغذ سیلیکون کارباید شماره 120، 400 و 600 به ترتیب پالیش و به 5 گروه 10تایی تقسیم شدند. در گروه 1 یا کنترل بر روی فلز، پرسلن فلدسپاتیک (ceramco2, dentsply ceramco) به کار رفت. بقیه نمونه ها به مدت 15 ثانیه توسط ذرات اکسید آلومینیوم 50 میکرونی تحت فشار 35 psi سندبلاست شده و برای 5 ثانیه با آب شسته و توسط هوای فشرده خشک شدند. گروه های 2، 3، 4و5 به ترتیب سیستم های باندینگ ceramic primer, (bisco)all-bond2 (gc) metal primer ii, (3m) و (kuraray) panavia f2 را دریافت نمودند. کامپوزیت اپک foundation opaque و به دنبال آن کامپوزیت هیبرید gradia direct روی سطح فلز آماده شده قرار گرفت و هر کدام جداگانه توسط نور پلیمریزه شد. نمونه ها در آب مقطر c37 درجه به مدت یک روز نگهدرای و سپس برای 1000 چرخه (c 5-55) ترموسایکل شدند و سپس تحت آزمون استحکام باند برشی قرارگرفتند. نحوه شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 10 برابر برای ارزیابی نوع شکست بررسی شد. آزمون آماری anova و tukey's hsd بر روی داده ها انجام شد.

نتیجه گیری: بر مبنای نتایج این مطالعه مطمئن ترین درمان شکستگی ترمیم های فلز- سرامیک تعویض پسلن در شرایط ایده آل است. در صورت عدم امکان، استفاده از سمان های رزینی چسبنده حاوی فیلر و منومرهای فسفاته (به خصوص mdp) مانند panavia f2 جهت چسبندگی کامپوزیت به آلیاژهای غیرقیمتی توصیه می شود.