ساخت یک نرم افزار رایانه ای جهت طراحی پروتزهای پارسیل متحرک

روش بررسی: برای 41 نفر از اعضای هئیت علمی متخصص پروتزهای داندانی هفت دانشکده دندانپزشکی در سطح ایران، پرسشنامه ای مشتمل بر 121 قانون طراحی پروتز پارسیل ارسال شد. برای تجزیه و تحلیل آماری اطلاعات به دست آمده از نسبت درصد استفاده شد.

یافته ها: از میان 120 قانون مطرح شده، 92 قانون (2/76%) مورد توافق بیش از 60% دندانپزشکان بود که این قوانین به تفکیک شامل، قوانین سدل 80%، قوانین رست 2/76%، قوانین کلاسپ 4/78%، قوانین اتصال دهنده اصلی فک بالا و پایین به ترتیب 6/63% و 9/80% بود.

نتیجه گیری: متخصصین پروتز عضو هئیت علمی در ایران در مورد 2/76% از قوانین مورد پرسش موافق بودند. کمترین توافق در قوانین به اتصال دهنده های اصلی فک بالا بود که می تواند مربوط به تفاوت کتب مرجع و ایده های طراحی متخصصین باشد.