بررسی اثر خشک شدن و مرطوب سازی مجدد قطعات شکسته شده قبل از اتصال مجدد در دندانهای قدامی بازسازی شده با روش اتصال مجدد

روش بررسی: 108 عدد دندان ثنایای فک پایین انسانی جمع آوری و به 9 گروه 12 تایی تقسیم گردیدند و سپس تحت شکست قرار گرفتند. قطعه شکسته شده دندان در درجه حرارت اتاق در هوای آزاد قرار گرفت و قسمت اپیکال باقیمانده دندان ها در آب غوطه ور شد. زمان قرارگیری در معرض هوا در گروه های 1، 2 و 3 سی دقیقه، برای گروه های 4و5 شش ساعت، در گروه های 6و7 بیست و چهار ساعت و در گروه های 8و9 سه روز در نظر گرفته شد. قطعات شکسته شده در گروه های 2و4و6و8 به مدت 30 دقیقه در آب غوطه ور شدند و زمان قرارگیری در آب برای گروه های 3، 5، 7 و 9 بیست و چهار ساعت در نظر گرفته شد و قطعه شکسته در گروه 1 بدون مرطوب سازی مجدد مورد استفاده قرار گرفت. بعد از ان تمام قطعات شکسته شده موجود در این گروه ها به قسمت اپیکال مربوط به خود توسط عالم باندینگ و کامپوزیت با ویسکوزیته پایین باند گردیدند و متوسط نیروی لازم جهت شکست توسط یک ماشین تست مکانیکی اندازه گیری شد و با استفاده از تست های آماری one way anova و tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که نیروی لازم جهت شکست توسط قرارگیری قطعات شکسته شده در معرض هوا قبل از باندینگ تحت تاثیر واقع می شود. همچنین مشخص گردید که با افزایش زمان خشک شدن قطعات شکسته شده، نیروی لازم جهت شکست کاهش می یابد و بعد از مدتی ثابت بقای می ماند. این مطالعه نشان داد که برای افزایش استحکام اتصال بعد از قرارگیری در معرض هوا قطعات شکسته شده باید در آب نگهداری شوند و بهترین نتایج زمانی حاصل می شود که قطعه شکسته شده حداقل برای 24 ساعت در آب قرار گیرد.