بررسی مقاومت به شکست در اینله های سرامیکی باند شونده به دندان با دو روش رایج کلینیکی حذف اندرکات

روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 دندان مولر سالم به صورت تصادفی به 3 گروه 10تایی تقسیم شدند: یک گروه به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد (دندان های سالم). بر روی بقیه دندانها حفرات کلاس یک مشابه، با اندرکات استاندارد در دیواره باکال و لینگوال در زاویه خطی اگزیوپالپال تراش داده شد. در گروه دوم اندرکات با استفاده از گلاس آینومر vitremer (3m usa) حذف شد. پس از تهیه قالب از گروه 2و3 و تهیه دای، اندرکات در گروه 3 روی دای و قبل از ساخت اینله حذف شد. اینله های (vitadur-alpha) آماده و با سمان rely x arc (3m usa) در دو گروه سمان گردید. پس از 24 ساعت نمونه ها تحت ترموسایکل قرار گرفتن دو سپس نیروی مقاومت به شکست توسط universal testing machine ارزیابی شد و با استفاده از آزمون یک طرفه anova و tukey hsd مورد تحلیل آماری قرار گرفت. شکل شکست نمونه ها توسط استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 40 بررسی شد 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

یافته ها: مقاومت به شکست در 2 گروه ترمیم شده به صورت معنی داری از گروه کنترل کمتر بود (05/0p<). بین دو گروه ترمیم شده تفاوتی از لحاظ آماری وجود نداشت (199/0p=)

بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر، روش حذف اندرکات در دو گروه بر مقاومت به شکست دندان های ترمیم شده اثری نداشت. شکست در گروه 2 نسبت به گروه 3 شدت تخریب کمتری داشت.